Οι απαρχές του παγωτού και του κρύου γλυκού είναι αρχαιότατες παρότι ο χρονικός τους προσδιορισμός είναι δύσκολος, τα στοιχεία που έχουμε στην κατοχή μας, αν και αποσπασματικά είναι αρκετά για να μπορέσουμε να προσδιορίσουμε ότι η παραγωγή παγωμένων τροφών υπέστη την ίδια εξέλιξη όπως και τα άλλα διατροφικά προϊόντα.
Ο τρόπος φύλαξης, η επεξεργασία των τροφών από τις αρχές έχει χαρακτηρίσει την εξέλιξη του εκλεπτυσμένης γεύσης και έχει συνοδεύσει την πρόοδο και την εξέλιξη του ανθρώπου σε ό,τι αφορά τη διατροφή. Η εξέλιξη του κρύου γλυκού τοποθετείται ουσιαστικά μέσα στην ιστορία της γαστρονομίας στο σύνολό της και εντοπίζεται στο πλαίσιο των ιστορικών-κοινωνικών σχέσεων όλων των εποχών ενώ αποτέλεσε στοιχείο φρεσκάδας πέρα από τους καλοκαιρινούς μήνες, για ευχαρίστηση ενώ για κάποιο διάστημα ήταν προνόμιο μόνο των πλουσίων και των ισχυρών.
Ενώ είναι τρεις οι προσωπικότητες, σε εποχή σχετικά πρόσφατη, που διεκδικούν την πατρότητα της εφεύρεσης της σύγχρονης συνταγής του παγωτού δηλαδή οι Ruggeri και Bernardo Buontalenti (από τη Φλωρεντία) και ο Procopio de Coltelli (από τη Σικελία), πολύ πιο περίπλοκο είναι να εντοπιστούν οι αρχές του παγωτού στην αρχαιότητα. Το σίγουρο είναι ότι οι αναφορές στην ψύξη των φρούτων, του γάλακτος και του μελιού, απαντώνται τόσο στα αρχαία κείμενα όσο και στις πιο γνωστές αρχαιολογικές ανακαλύψεις.