Το 1906 στα καφέ του Μιλάνου έκαναν την εμφάνισή τους οι «parigine» (ή «nuvole»), πού παρασκευάζονταν από ένα μέρος παγωτού ανάμεσα σε δύο βάφλες στρόγγυλες, τετραγωνισμένες ή ορθογώνιες.
Η ονομασία τους προέρχεται από τον εφευρέτη τους, κάποιον Giovanni Torre από την Bussana, μια παλιά συνοικία του Σαν Ρέμο, που επιστρέφοντας από το Παρίσι εφηύρε την κινητή πώληση παγωτών. Ήταν η αρχή του αιώνα που έφερε τους ιταλούς παγωτοποιούς, κυρίως από την περιοχή του Βένετο να κατακτήσουν «γλυκά» την Κεντρική Ευρώπη.
Η Αυστρία και η Γερμανία ειδικότερα ήταν οι χώρες που είδαν πρώτες την υπαίθρια πώληση παγωτών, μια παράδοση που συνεχίζει μέχρι σήμερα και έχει αποκτήσει μεγάλη οικονομική σημασία. Σήμερα, τα μικρά υπαίθρια οχήματα έχουν αντικατασταθεί από πάνω από 5.000 «παγωτατζίδικα» κυρίως στις γερμανόφωνες χώρες αλλά και στην Ολλανδία και σε άλλες χώρες του βορρά, που ανοίγουν από το μήνα Φεβρουάριο – Μάρτιο και απασχολούν περίπου 15.000 εργαζόμενους, κυρίως Ιταλούς.
Αλλά η πιο σημαντική χρονιά που επέτρεψε να γίνει και η καμπή στην παραγωγή του παγωτού ήταν το 1927, όταν ο Otello Cattabriga από τη Μπολόνια, κατασκεύασε την πρώτη αυτόματη παγωτομηχανή κάτι που επέτρεψε και στο “ασθενές φύλλο” να εισέλθει στα εργαστήρια παραγωγής (καθώς εξαλείφτηκε η εξαντλητική εργασία που μόνο οι άντρες μπορούσαν να κάνουν). Τα υπόλοιπα είναι πλέον γνωστά, η εξέλιξη των τελευταίων δεκαετιών μας φέρνει στη σημερινή κατάσταση αλλά θα πρέπει να θυμηθούμε πως ανάμεσα στις δεκαετίες 50 και 60 το χειροποίητο παγωτό κινδύνευσε να εξαφανιστεί.
Storiadelgelato7
Η ορμητική εισβολή του βιομηχανοποιημένου παγωτού με τις διαφημίσεις του και τα δανεικά στερεότυπα του χειροποίητου παγωτού παραλίγο να εξαλείψουν εντελώς την πραγματική χειροποίητη παραγωγή. Ευτυχώς, το έργο ενός συνδικάτου Παγωτοποιών που ήθελαν να διασφαλίσουν την τέχνη τους αλλά και την ιστορία ενός μοναδικού και ανεπανάληπτου προϊόντος, σύμβολο της Ιταλίας μαζί με την πίτσα και τα μακαρόνια, επανέφερε την αναγέννηση του παγωτού και από μερικές χιλιάδες σημεία χειροποίητου παγωτού, σήμερα στην Ιταλία υπάρχουν είκοσι-πέντε χιλιάδες, ένα ρεκόρ γνωστό σε όλο τον κόσμο.